Powrót Stanisława Dulewicza w Darłowie [ZDJĘCIA] - życiorys powojennego burmistrza

Jednocześnie Urząd Wojewódzki w Szczecinie prześwietla życiorys burmistrz Stanisława Dulewicza pod kątem dekomunizacji. W Darłowie jest m.in. nazwa ulicy, którą to upamiętniono pierwszego powojennego włodarza nadmorskiego miasta.

- Mam nadzieję, że to tylko pomyłka - komentuje Arkadiusz Klimowicz, burmistrz Darłowa. - Stanisław Dulewicz, to wielki, lokalny, patriota - akcentuje.

Stanisław Dulewicz urodził się 24 kwietnia 1893 r. w Słomnikach jako syn Antoniego i Elżbiety z domu Mrożkiewicz. W roku 1917 został członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej i ukończył w Kielcach konspiracyjną szkołę podchorążych POW i, równolegle z pracą zawodową, prowadził niepodległościową pracę oświatową z dorosłymi i harcerzami. Aby uniknąć aresztowania za udział w starciu z żandarmerią austriacką przeniósł się do Pilicy gdzie uczył w Progimnazjum Ogólnokształcąco -Koedukacyjnym. W 1920 r., po likwidacji pilickiej szkoły, zapisał się na wydział filozoficzny Uniwersytetu w Poznaniu, skąd przeniósł się do Lublina na tworzący się Katolicki Uniwersytet Lubelski na wydział prawa i nauk ekonomicznych. W 1920 r. na ochotnika wstąpił do Wojska Polskiego i wziął udział w wojnie w zapasowym szwadronie medyków 1 Pułku Ułanów Krecho-wickich z Tarnowa. Później wrócił do Lublina gdzie uczył łaciny, języka polskiego, przyrody, historii i matematyki w gimnazjach żeńskich.

W roku 1940 zmarła mu żona. Wraz z córką - Anną prowadził tajne nauczanie. W 1944 r. wraz z dwoma córkami Anną i Marią - Weroniką oraz synem Andrzejem zostaje aresztowany i wywieziony do obozu przejściowego w Poznaniu skąd rodzina trafia do obozu w Pile. Chory na czerwonkę,dzięki znajomości języka niemieckiego, został z dziećmi wywieziony na przymusowe roboty do Darłowa. W Rügenwalde na rynku rozdzielono rodzinę. Osłabiony obozem i przebytą chorobą Dulewicz nie mógł wykonywać ciężkich prac i dlatego bauer przekazał go do Arbeitsamtu, skąd przydzielono go do gospodarstwa obejmującego ogrody warzywne i sady owocowe.

Na początku marca 1945 r. odnalazł dzieci. W nocy z 6 na 7 marca 1945 r. Darłowo zostało wyzwolone. Dulewicz oprócz łaciny, francuskiego i greki znał język rosyjski oraz niemiecki został więc tłumaczem przy Komendanturze Wojennej. Obowiązki pierwszego burmistrza Józef Czarnecki - starosta sławieński powierzył mu 10 czerwca 1945 r.. Władze powiatowe namawiały Dulewicza do wstąpienia do partii. Dlatego zapisał się do PPS. Dulewicz został wybrany pierwszym przewodniczącym Komitetu Miejskiego PPS i funkcję tę pełnił aż do połączenia PPS i PPR. W sierpniu 1945 r. został członkiem i prezesem Spółki Rybackiej, która prowadziła połowy sześcioma łodziami na jeziorach Kopań i Wicko. Gdy Darłowo przystąpiło do Związku Gospodarczego Miast Morskich Stanisław Dulewicz został członkiem rady tego stowarzyszenia zwanego Hanzą miast polskich. Oficjalnie na posiedzeniu, które odbyło się 13- 15 maja 1946 wybrano go burmistrzem.

W latach 1949-1953 pracował jako nauczyciel w Darłowie i w Sławnie. Doceniając zasługi pierwszego burmistrza Miejska Rada Narodowa 30 czerwca 1981 roku nazwała jego imieniem ulicę w Darłowie. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Rada Miejska w Darłowie uchwałą z dnia 22 lutego 1997 r. przyznała mu pośmiertnie medal „Zasłużony dla miasta Darłowo”.